Stanisław Wiśniewski (1898-1957)
Urodził się 9.04.1898 we Wrześni jako syn Andrzeja i Anny z domu Krzykacz.
Podczas I wojny światowej został powołany do służby wojskowej i wcielony do armii niemieckiej. Służył w stopniu Musketier w 2. Kompanii Infanterie-Regiment numer 451 w obozie Altengrabow (Sachsen-Anhalt), pułku utworzonego przez Korpusy Armii Berlin (AK III) i Magdeburg (AKIV). Jednostka wojskowa walczyła w składzie 234. Infanterie-Division. 8 kwietnia 1917 r. dywizja maszerowała do sektora Fayet, na północny zachód od St. Quentin (na linii Hindenburga). 14 kwietnia dywizja została zaatakowana przez wojska brytyjskie i poniosła duże straty (451. Pułk Piechoty stracił 400 jeńców). Pułk ponownie poważnie ucierpiał w trakcie gwałtownych bitew z Francuzami na wschód od Fayet w dniach 9–11 sierpnia. Podczas tej bitwy 14.04.1917 r. na froncie zachodnim w okolicach Arras, ranny w lewą rękę i lewy pośladek, został wzięty do niewoli, i przebywał w angielskim obozie (szpitalu) o kodzie Mn. H.
19.09.1925 r. w USC Miłosław i Czeszewie zawarł związek małżeński z Franciszką Stachowiak (1903-1980), z którą miał córkę Henrykę Jadwigę (1929-2012) po mężu Dutkiewicz i syna Czesława (1934-2004).
Z zawodu był dekarzem.
W 1957 r. mieszkał we Wrześni przy ul. Słowackiego 29, a następnie Dzieci Wrzesińskich 7.
Zmarł 2.05.1957 r. we Wrześni i spoczął na cmentarzu parafialnym.
