Stanisław Nowicki (1897-1963)
Urodził się 27.04.1897 r. we Wrześni jako syn Jana i Elżbiety Nowickiej.
Podczas I wojny światowej został powołany do służby wojskowej i wcielony do armii niemieckiej. Służył w stopniu szeregowca w 2. Kompanii Infanterie-Regiment Graf Bülow von Dennewitz (6. Westfälisches) numer 55 z Höxter (w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Detmold). Podczas walk został latem 1917 r. ranny. Jednostka wojskowa walczyła w składzie 13. Dywizji. Począwszy od 15.10.1917 r. dywizja poniosła ciężkie straty od przygotowania artyleryjskiego.
23.10.1917 r. nastąpił atak francuski. Strona niemiecka poniosła olbrzymie straty: 47 oficerów i 1548 jeńcow, w tym dwóch dowódców pułków, trzeci zginął. Dywizję można było uznać jako zlikwidowaną w okolicach Mennejean i została skierowana do Sedanu w celu przeorganizowania. Wtedy, jesienią, prawdopodobnie 23.10.1917 r., został wzięty do niewoli i przebywał w obozie w Croisset, a następnie
od 27.11.1917 r. w Le Puy.
Zmarł 21.11.1963 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym we Wrześni.
