Feliks Menes (1895-1972)
Urodził się 31.10.1895 r. w Starczanowie, wówczas powiat średzki, obecnie powiat wrzesiński, jako syn Jana i Franciszki z domu Gerszendorf.
Podczas I wojny światowej został powołany do służby wojskowej i wcielony do armii niemieckiej. Służył w stopniu szeregowca w 1. Kompanii 4. Magdeburgisches Infanterie-Regiment numer 67. Podczas bitwy na froncie zachodnim w okolicach Oisy (miejscowość we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Nord) zaginął i okazało się, że trafił do niewoli francuskiej. Jednostka wojskowa walczyła w składzie 34. Dywizji Piechoty. Ta dywizja w czerwcu 1918 r. po czterech dniach pobytu w rezerwie w pobliżu Pernant (na zachód od Soissons), 12.06.1918 r., wzmocniła front w pobliżu Ambleny (na zachód od Soissons), atakując tego samego dnia, mając na celu linię frontu Coeuvres -Vic sur Aisne (miejscowości we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Aisne). Nie mogąc dokonać żadnego postępu, po poniesieniu strat w wysokości około 30 procent swojej siły, dywizja została wycofana 6.07.1918 r. z frontu.
19.07.1918 r. powróciła na jego linię w pobliżu Vauxbuin (południowy zachód od Soissons), a następnie ponosząc wielkie straty (jako jeńców ponad 300 żołnierzy) została 22.07.1918 r. wycofana z walk. Skierowana dla reorganizacji i uzupełnienia w rejonie Guise, następnie przeniosła się do Coucy-le-Château-Auffrique (miejscowości we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Aisne). Tu otrzymała wzmocnienie z Reserve-Infanterie-Regiment numer 67, z rozwiązanej 33. Reserve-Infanterie-Division. Właśnie podczas tych zmagań na froncie zachodnim między 17 czerwca a 8 lipca 1918 r. Feliks Menes został wzięty do niewoli francuskiej. Skierowany 15.08.1918 r. do obozu w Montluçon wstąpił we Francji do Armii Hallera z którą przybył do Polski.
W 1921 r. w Bardzie zawarł związek małżeński z Franciszką Frąckowiak z Chwalibogowa.
Zmarł 16.02.1972. Pochowany na cmentarzu w Biechowie.
