Antoni Madaj (1889 – 1937)
Urodził się 02.04.1889 w Słomowie jako syn Wincentego i Marianny z d. Hyła.
Uczęszczał do szkoły powszechnej w Słomowie. Następnie pracował jako rzeźnik do 1914 r.
W 1914 r. został powołany do armii niemieckiej. Walczył na froncie francuskim. 5.09.1918 został wzięty do niewoli francuskiej. W styczniu 1919 wstąpił jako ochotnik do Armii Gen. Hallera w miejscowości Lepin. Do kraju wrócił 6.05.1919 i został przydzielony do 3. Pułku Artylerii Polowej (póżniej 11. Pułk Artylerii Polowej).
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Uczestniczył w oswobadzaniu Pomorza. Został zdemobilizowany 15.02.1921 w stopniu szeregowego.
Został odznaczony Mieczami Hallerowskimi (nr 3852).
Mieszkał w Czerniejewie. Z zawodu był rzeźnikiem.
Ożenił się w 1920 r w Szydłowie (pow. Mława) z Genowefą Markowską. Mieli dwóch synów Jana (1924) i Zdzisława (1927) oraz dwie córki Irenę (1920) i Antoninę (1932).
Od 14.06.1936 r. był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej – Koło Czerniejewo.
W 1937 r. starał się o Medal Niepodległości. Wniosek odrzucono.
Zmarł w Czerniejewie 10.08.1937 r. i tam został pochowany.
