Franciszek Łyskawa (1891-1940)
Urodził się 23.09.1891 r. w Gorazdowie, powiat wrzesiński, jako syn Wojciecha i Seweryny z domu Zajdowicz.
Ukończył czteroklasową szkołę powszechną.
Wcielony do armii niemieckiej brał udział w I wojnie światowej. Służył w 3. Kompanii 5. Großherzoglich-
Hessisches Infanterie-Regiment numer 168 w Butzbach (miasto w Hesji w powiecie Wetterau, zamek stanowił koszary wojskowe) w stopniu Unteroffizier. W drugiej połowie 1917 r. został wzięty do francus
kiej niewoli. Po pobycie w szpitalu został skierowany do obozu jenieckiego w Montluçon.
Od 22.04.1919 do 29.02.1920 r. służył w wojsku zorganizowanym we Francji przez gen. Józefa Hallera, a następnie w Wojsku Polskim od 18.08.1920 do 31.08.1923 r.
Do służby w Policji Państwowej został przyjęty 1.09.1923 r. z przydziałem do powiatu kobryńskiego w województwie poleskim. Służył na posterunku Policji Państwowej w Tewlach (wieś w woj. poleskim II Rzeczypospolitej, obecnie na Białorusi), a od 6.05.1926 r. w Żabince (miasto na Białorusi w obwodzie
brzeskim, przy ujściu rzeki Żabinka do Muchawca). Od 12.01.1938 r. do rozpoczęcia II wojny służył na posterunku w Wierzchowicach, powiat brzeski (miasteczko na Białorusi położone w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim). Posiadał stopień posterunkowego, na który był mianowany 1.01.1931 r.
Był żonaty.
Według stanu na kwiecień 1940 r. znajdował się w obozie jenieckim w Ostaszkowie, skąd rodzina otrzymała od niego ostatnią wiadomość. Według listy z dnia 16 kwietnia 1940 r. o numerze 033/3 został oddany między 17 a 19 kwietnia 1940 r. do dyspozycji naczelnika NKWD na obwód kaliniński (twerski). Został zamordowany w siedzibie NKWD w Kalininie między 18 a 21 kwietnia 1940 r. i pochowany w Miednoje.
Odznaczony Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę.
Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5.10.2007 r. został awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej.
