Jan Jeziółkowski (1898-1940)
Urodził się 13.04.1898 r. na Pacanowie w Miłosławiu, powiat wrzesiński, jako syn Wincentego i Apolonii z domu Woźniak.
Ukończył dwuklasową szkołę powszechną.
Brał udział w I wojnie światowej. Wcielony do armii niemieckiej walczył na froncie zachodnim, służąc w 9. Kompanii Reserve-Infanterie-Regiment numer 110. Tam dostał się 2.11.1918 r. do niewoli pod Jenlain (miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Nord). Przebywał w obozie jenieckim D2 pod numerem 10882.
Przyjęty do Policji Państwowej 1.02.1925 r. Do września 1939 r. pełnił służbę policyjną jako starszy posterunkowy w województwie poznańskim, w tym jako wartownik policji kierujący ruchem ulicznym w mieście.
Mieszkał w Poznaniu, do którego przeprowadził się ze Szlachcina w 1925 r.
Ożenił się z Józefą Krzyszkiewicz (ur. 1894) ze Szlachcina. W małżeństwie urodzili się syn Marian (ur. 1923), córka Eugenia (ur. 1925) i syn Kazimierz (ur. 1928).
Podczas wojny obronnej w 1939 r. trafił do niewoli radzieckiej. W oparciu o stan zapisów obozowych w kwietniu 1940 r. można stwierdzić, że przebywał w jenieckim obozie w Ostaszkowie. Według listy z 10 kwietnia 1940 r. o numerze 023/5 został oddany między 12 a 14 kwietnia 1940 r. do dyspozycji naczelnika NKWD na obwód kaliniński (twerski). Zamordowany w siedzibie NKWD w Kalininie między 13 a 16 kwietnia 1940 r. i pochowany w Miednoje.
Uznany za zmarłego w nieznanym miejscu 9.05.1946 r. przez Urząd Stanu Cywilnego w Poznaniu (akt nr C3746/48).
Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5.10.2007 r. awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej.
