Michał Jarolewski (1894-1940)
Urodził się 26.08.1894 r. w Stanisławowie, powiat wrzesiński, jako syn Jakuba i Józefy z domu Płóciennik.
Ukończył czteroklasową szkołę powszechną.
Podczas I wojny światowej został powołany do służby wojskowej i wcielony do armii niemieckiej. Służył w stopniu sierżanta w 3. Kompanii Karabinów Maszynowych Infanterie-Regiment numer 193 sformowanej pod Laon. Jednostka wojskowa walczyła w składzie 222. Dywizji Piechoty. Od marca 1917 r. dywizja zajmowała front nad Aisne na wschód od Soissons. Wysłana jako dywizja wsparcia do Soupir, poniósła tam poważne straty i wycofała się przez Ostel 20 kwietnia. Następnie walczyła pomiędzy Laffaux Mill i Malmaison Farm, gdzie groźne ataki nastąpiły 5 i 6 maja 1917 r. Prawdopodobnie wtedy trafił na froncie do niewoli francuskiej.
Razem z Armią Hallera przybył do Polski. W Wojsku Polskim służył od 19.11.1918 r. do 31.01.1921 r.
Zawarł związek małżeński 15.07.1921 w Ostrowie Kościelnym z Joanną Pacanowską z Ciosny. Miał z nią syna.
15.09.1921 r. wstąpił do służby w Policji Państwowej. Posiadał stopień starszego posterunkowego. Mieszkał w Mohylanach (ostatnia stacja kolejowa linii Warszawa – Mohylany, tu mieściła się strażnica KOP „Mohylany” 2. Kompania „Kurhany” Batalionu KOP „Ostróg”), przy ul. 11 listopada 1918 i tam służył na posterunku.
We wrześniu 1939 r. służył na posterunku w Zdołbunowie (na zachodniej Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, siedziba rejonu zdołbunowskiego). Pułk Korpusu Ochrony Pogranicza „Zdołbunów” (KOP to formacja wojskowa utworzona w 1924 r. do ochrony wschodniej granicy II Rzeczypospolitej przed penetracją agentów, terrorystów i zwartych uzbrojonych oddziałów dywersyjnych) został sformowany na bazie zlikwidowanej Brygady KOP „Wołyń”. Dowództwo Pułku stacjonowało w Zdołbunowie, mieście powiatowym ówczesnego województwa wołyńskiego. Zimą 1937 r. dowództwo pułku przeniesiono do Równego. Po przeprowadzonej mobilizacji i odtworzeniu, pułk ochraniał granicę z ZSRR.
Na Pułk KOP „Zdołbunów”, strzegący siłami trzech batalionów granicznych, dywizjonu i szwadronu kawalerii granicy na Wołyniu, uderzyły jednostki armii radzieckiej. Trafił do niewoli radzieckiej. Był poszukiwany przez rodzinę. Ostatnią wiadomością, jaką ona uzyskała było, że znajdował się w Ostaszkowie. Również z ewidencji obozowej z kwietnia 1940 r. wynika, że był osadzony w obozie jenieckim w Ostaszkowie.
Według listy z 14 kwietnia 1940 r. o numerze 030/1 został oddany w dniach między 16 a 19 kwietnia 1940 r. do dyspozycji naczelnika NKWD na obwód kaliniński (twerski). Został zamordowany w siedzibie NKWD w Kalininie między 17 a 21 kwietnia 1940 r. i pochowany w Miednoje.
Odznaczony:
- Krzyżem Niepodległości,
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921,
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5.10.2007 r. awansowany pośmiertnie na aspiranta Policji Państwowej.
W 1956 r. poszukiwania męża rozpoczęła żona, a kontynuował je syn.
