Ignacy Jankowiak (1887-1940)
Urodził się 12.07.1887 r. w Grabowie Królewskim, powiat wrzesiński, jako syn Konstancji i Stanisława Szalbierza.
Ukończył w 1902 r. czteroklasową szkołę powszechną w Grabowie Królewskim. Później, 16.04.1921 r., zdał egzaminy na stopień posterunkowego.
8.10.1907 r. powołano go do służby czynnej w armii niemieckiej, którą zakończył 25.09.1909 r. w stopniu szeregowca. Podczas I wojny światowej został wcielony 6.08.1914 r. do armii niemieckiej i służył w 12. Kompanii 16. Pułku Piechoty (Infanterie-Regiment Freiherr von Sparr (3. Westfälisches) nr 16 z Mülheim (am Rhein)). W czasie walk pod Verdun został 15.12.1916 r. wzięty do niewoli, która trwała do 4.03.1919 r. Wstąpił 5.03.1919 r. do Armii gen. Józefa Hallera tworzonej we Francji i służył w niej w stopniu starszego szeregowca do 10.01.1920 r.
W służbie policyjnej jako funkcjonariusz policji od 1920 r., w większości w Tarnopolu, gdzie mieszkał. Służbę w Policji rozpoczął 17.11.1920 r. w Kamionce, a następnie przez Skałat od 6.02.1923 r. i komisariat w Podwołoczyskach 8.02.1923 r. trafił do Tarnopola 26.02.1932 r. Tam 23.03.1934 r. awansowany na stopień starszego posterunkowego Policji Państwowej i tam też pełnił służbę jako starszy posterunkowy we wrześniu 1939 r.
27.05.1911 r. ożenił się z Konstancją Hurysz (1887-1972). W małżeństwie urodziły się dwie córki: Maria (1912-2003) i Jadwiga (1914-1974). Żona z dwoma córkami została 13 kwietnia 1940 r. deportowana do Kazachstanu.
Awansowany 1.04.1934 r. na stopień starszego posterunkowego Policji Państwowej.
Podczas wojny obronnej w 1939 r. trafił do niewoli radzieckiej. Według stanu na październik 1939 r. przebywał w kozielszczańskim jenieckim obozie przejściowym (Kozielszczyna w obwodzie połtawskim na Ukrainie przy linii kolejowej Połtawa–Krzemieńczuk), co potwierdzała notatka o opuszczenia obozu z 29.10.1939 r. Stąd był wysłany 21 października 1939 r.do Ostaszkowa, dokąd przybył 26 października 1939 r. (jak zaświadcza akt przyjęcia 1349 jeńców na stan obozu ostaszkowskiego z 26 października 1939 r.).
Według listy z 22 kwietnia 1940 r. o numerze 044/1 został oddany między 24 a 25 kwietnia 1940 r. do dyspozycji naczelnika NKWD na obwód kaliniński (twerski).
Zamordowany w siedzibie NKWD w Kalininie między 25 a 27 kwietnia 1940 r. i pochowany w Miednoje. Jego symboliczny grób znajduje się w Targowej Górce.
Odznaczony:
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Brązowym Krzyżem Zasługi,
- Brązowym Medalem Za Długoletnią Służbę.
Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5.10.2007 r. został awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej.
