Ignacy Czarczyński (1891-1979)
Urodził się w 30.07.1891 r. w Bninie, powiat śremski, jako syn Franciszka i Anny z domu Jareckiej. Nauki rzemiosła stolarskiego pobierał w Poznaniu w latach 1910-1911.
Podczas I wojny światowej został powołany do służby wojskowej i wcielony do armii niemieckiej. Służył w stopniu Gefreiter w 6. Kompanii Infanterie-Regiment Herzog Ferdinand von Braunschweig (8. Westfälisches) numer 57, gdzie podczas walk we Flandrii i Artois w 1914 został ranny. Przydzielony do 12. Kompanii Reserve-Infanterie-Regiment numer 55 z Lippstadt został ponownie w 1916 r. ranny, a pod koniec tego roku podczas walk nad Sommą dostał się do niewoli angielskiej. Jednostka wojskowa walczyła w składzie 2. Garde Reserve-Division. Podczas francusko-brytyjskiej ofensywy na froncie zachodnim w okolicach Poziers, Thiepval, Bazentin-le-Petit i dalej w kierunku północnym został wzięty do niewoli. Przebywał w obozie o kodzie Co.45.
W sierpniu 1919 r. powrócił do Polski z Armią Hallera. Walczył na Ukrainie i zdobywał Kijów.
Jego warsztat stolarski mieścił się w Miłosławiu przy ul. Wrzesińskiej i w Solcu Kujawskim. Ostatnio mieszkał w Środzie Wlkp.
Działał w Ochotniczej Straży Pożarnej w Miłosławiu. W 1936 r. był prezesem Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Miłosławiu.
Zawarł związek małżeński z Joanną Orcholską. W małżeństwie urodziło się trzech synów: Paweł, Mieczysław i Władysław oraz dwie córki: Helena i Janina. Po śmierci Joanny ożenił się w 1966 r. w Środzie Wlkp. z Janiną Kowalską z domu Koperską.
Zmarł 31.01.1979 r. w Środzie Wlkp.
