Franciszek Bąk (1898-?)
Urodził się 3.10.1898 r. w Ociążu, powiat skalmierzycki, jako syn krawca Walentego i Weroniki z domu Stasiak. Od 1904 do 1912 r. uczęszczał do szkoły w Skalmierzycach.
Ożenił się 24.11.1924 r. we Wrześni z Marią Agnieszką Pargmann.
Podczas I wojny światowej został powołany do służby wojskowej i wcielony do armii niemieckiej. Pod koniec 1917 r. został wzięty do niewoli. Ochotniczo zgłosił się do formowanego wojska polskiego we Francji. Był członkiem Placówki Wrzesińskiej Związku Hallerczyków i pełnił funkcję sekretarza.
W 1939 r. mieszkał w Wieluniu, gdzie pracował jako kolejarz od stycznia do 27 sierpnia.
Brał udział w wojnie obronnej 1939 r. Od 27.08.1939 r. służył w stopniu strzelca w 26. Pułku Piechoty. Został wzięty do niewoli 12.10.1939 r. i przebywał w obozie jenieckim Stalag IA (Stalag I A Stablack to niemiecki obóz jeniecki z przeznaczeniem dla podoficerów i szeregowców wojsk lądowych w północnej części dawnego niemieckiego poligonu Stablack, znajdującego się w obecnych Stabławkach i Kamińsku w gminie Górowo Iławeckie w powiecie bartoszyckim w województwie warmińsko–mazurskim oraz częściowo w okolicy miasta Dołgorukowo w obwodzie kaliningradzkim).
Zwolniony z obozu 1.04.1940 r. pracował jako kierowca we Wrześni (u Schumanna).
Następnie deportowany pracował jako robotnik od 15.07.1944 r. w Anklam aż do wyzwolenia 17.04.1945 r. Po wyzwoleniu skierowany do obozu przejściowego w Hagenow (miasto w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Ludwigslust-Parchim, siedziba Związku Gmin Hagenow-Land) w którym przebywał do 19.06.1945 r.
Od 19.06.1945 do 19.03.1947 przebywał w Eckernförde – miasto uzdrowiskowe w północnych Niemczech, w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Rendsburg-Eckernförde, siedziba urzędu Schlei-Ostsee) i w końcu do 27.09.1949 r. w obozie C.M.W.S.
Dalsze losy nie są znane.
