Feliks Alankiewicz (1896-1979)
Urodził się 27.05.1896 r. w Poznaniu jako syn Ignacego i Gertrudy z domu Kinowskiej.
Pobierał nauki we Wrocławiu i Dreźnie. Z zawodu był kupcem.
Podczas I wojny światowej został powołany do służby wojskowej i wcielony do armii niemieckiej. Służył w stopniu szeregowca w 7. Kompanii Infanterie-Regiment General-Feldmarschall Prinz Friedrich Karl von Preußen (8. Brandenburgisches) numer 64 z Berlina. Jednostka wojskowa walczyła w składzie 6. Dywizji Piechoty. Dywizja walczyła wówczas na froncie zachodnim w Szampanii w sektorze na północny wschód od Prunay i na wschód od Auberive. Został wzięty do niewoli pod Verdun i przebywał w obozie w Le Puy od 3.07.1916 r. Przebywał z powodu ropnia szyi w szpitalu nr 80 w Le Puy od 1.02.1918 r.
Po zwolnieniu z niewoli służył w Armii Hallera. Ponownie powołany do służby wojskowej 2.07.1919 r. został zwolniony z wojska 1.05.1923 r. w stopniu porucznika (starszeństwo od 1.01.1921 r.), z przydziałem macierzystym do 17. Pułku Artylerii Polowej. 27.07.1925 r. przeniósł się do Strzałkowa gdzie mieszkał przy ul. Szewskiej. 21.08.1930 r. wrócił do Poznania i zamieszkał przy ul. Półwiejskiej.
Był prezesem Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Strzałkowie oraz członkiem (wiceprezesem Placowki Poznańskiej) Zarządu Stowarzyszenia Weteranów byłej Armii Polskiej we Francji. Żonaty z Zofią, która zmarła 15.06.1990 r.
Zmarł 1.03.1979 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Naramowicach.
II rząd od góry, czwarty z lewej kierownik szkoły w Nekli, delegat Ignacy Wróblewski, szósty Władysław Kocik z Wrześni, dziewiąty skarbnik Ignacy Niciński,
siedzą od lewej: NN, wiceprezes okręgowy Jan Barczak z Nekli (Józefowo), prezes Józef Trawiński z Wrześni, Feliks Alankiewicz ze Strzałkowa, komendant okręgowy Józef Skonieczny.
