Edward Dymiński (1882-1941)
Urodził się 7.01.1882 r. we Wrześni jako syn Wojciecha i Apolonii z domu Borowskiej.
Podczas I wojny światowej został powołany do służby wojskowej i wcielony do armii niemieckiej. Służył w stopniu Heterotrofizm (podoficer) w 1. Kompanii Reserve-Infanterie-Regiment 226, gdzie podczas starć od 14 do 31 stycznia 1915 r. został podczas walk nad Bzurą ranny. Jednostka wojskowa walczyła w składzie 49. Dywizji Rezerwowej. Następnie służył w 6. Kompanii Reserve-Infanterie-Regiment 27 z Aschersleben. Jednostka wojskowa walczyła pod Verdun w składzie 54. Dywizji Piechoty. 24.10.1916 r. została wyparta przez francuskie ataki i odrzucona z ciężkimi stratami na północ od fortu Douaumont. Dopiero na początku listopada tego roku została odciążona, nie na długo, powracając na północ od Flirey en Haye już 5 listopada. Podczas tych walk został wzięty do niewoli 24.10.1916 r.
Z zawodu był mistrzem młynarskim. Mieszkał w Przyprostni, powiat nowotomyski i Pleszewie przy ul. Podgórnej. Był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych 1918/19 w Pleszewie od 1.08.1934 r.
Zawarł związek małżeński z wdową Stanisławą Obecną z domu Dykiert (ur. 1891 r.).
Zmarł 17.04.1941 r. w Pleszewie.
