Marian Dondajewski (1895-1939)
Urodził się 1.11.1895 r. w Strzałkowie jako syn Wincentego (powstańca wielkopolskiego, poległego w Zdziechowej) i Rozalii z domu Ziętek.
W małżeństwie Wincentego i Rozalii urodziły się cztery córki: Pelagia (po mężu Kistowska), Irena (po mężu Markiewicz, w 1942 r. zamordowana przez Niemców za pomoc udzielaną zbiegłym jeńcom angielskim), Bronisława (po mężu Maciejewska), Wanda (po mężu Kallas) i syn Marian. Po 1901 r. rodzina wyjechała za pracą do Bochum w Westfalii.
Podczas I wojny światowej został powołany do służby wojskowej i wcielony do armii niemieckiej. Służył w stopniu szeregowca w 6. Kompanii Füsilier-Regiment General Ludendorff (Niederrheinisches) numer 39 w Düsseldorfie. Jednostka wojskowa walczyła w składzie 50. Dywizji Piechoty. Dywizja ta odpierała francuską ofensywę 8 sierpnia i 24 października 1916 r. ponosząc ciężkie straty, broniąc wyznaczony sektor do listopada, by następnie przejść do sektora Vauquois w Argonny (zwany także Lasem Argońskim – pasmo wzgórz w północno-wschodniej Francji). Tam został wzięty do niewoli i przebywał w obozie w Le Puy od 15.11.1916 r. W 1918 r. przysłał z Francji list. Wstąpił do Armii Hallera pod pseudonimem Marcin Dąb.
Po powrocie z Francji i zakończeniu służby w wojsku służył w Straży Granicznej w komisariacie w Obrze na posterunku w Kębłowie, placówka w Solcu.
Zawarł związek małżeński z Heleną Materna (1905-1990), córką Jana i Pelagii z domu Ratajskiej.
We wrześniu 1939 r. zginął w bitwie nad Bzurą, walcząc w szeregach Armii „Poznań”. Mianowany na stopień kaprala rezerwy.
