Antoni Nowak (1898-1980)
Urodził się 13.05.1898 r. w Gałęzewie, wówczas powiat wrzesiński a obecnie powiat słupecki, jako syn Wojciecha i Marianny z domu Janiak.
Ukończył powszechną szkołę czteroklasową.
Podczas I wojny światowej został powołany do służby wojskowej i wcielony do armii niemieckiej. Służył w stopniu szeregowca w Infanterie-Regiment König Ludwig III. von Bayern (2. Niederschlesisches) numer
47 z Poznania. Podczas wojny jednostka wojskowa walczyła w składzie 10. Dywizji Piechoty. Wzięty do niewoli we wrześniu 1917 r. w bitwie na froncie zachodnim, w regionie Chemin de Dames, w okolicach St. Gobain. Będąc w niewoli wstąpił ochotniczo do Armii Hallera we Francji pod pseudonimem Andrzej Nowicki. W Le Mans utworzono obóz dla szkolenia jednostek artylerii. Tam powstały grupy artyleryjskie o szczeblu dywizjonów. Ostatecznie sformowano 9.09.1918 r. pułk o nazwie 1. Pułk Artylerii Polowej. Po przyjeździe do Polski, do Chełma, od 1.09.1918 r. zmienił nazwę na 13. Pułk Kresowy Artylerii Polowej.
Z zawodu był rolnikiem.
Ożenił się z Zofią Harłożyńską, (1901-1968), z którą miał córkę Lorencję i syna Rene, urodzonych w Bavelincourt we Francji. Podczas II wojny światowej rodzina została przesiedlona w okolice Radomia. Po jej zakończeniu powrócili do Gorazdowa.
Zmarł 18.01.1980 r. Gorazdowie i został pochowany na cmentarzu w Sokolnikach.
